จารึกสร้างวิหาร วัดป่าดัวะ

จุฬสักกราชได้ ๑๒๙๑ ตัว พุทธสักราชได้ ๒๔๗๒ ตัว ปีกัดไส้ เดือน ๑๐ เหนือ ขึ้น ๖ ค่ำ วัน ๖ ได้ลงมือเทพระวิหารหลังเก่านั้น คันเถิงเดือน ๑๐ แรม ๔ ค่ำ วัน ๕ ได้หล่อตีนเสา เถิงเดือน ๑๑ ขึ้น ๓ ค่ำ ได้เอาตีนเสาตั้งขึ้นใส่ขื่อใส่แปล ตลอดเถิงมุงใส่ช่อฟ้าปานลม แหนบหน้า แหนบหลัง ติดคำฝังแก้วแล้วทั่วบัวรมวนสมเปิงควนจักได้ถวายเปนทาน จิ่งได้จาลิกแลแปงโขงชาตาไว้ยดังต่อไปนี้ มังคละวุฒิกถา สรีสวัสสดี นะมะสะตุนะวะกัมมัง ภะวิหารัง ลิขิตตัง เสลัง ปะวัตติถาวะระวัตถุ จุฬสักกราชได้ ๑๒๙๔ ตัว ปีกัปปิระกัตตะสนำกัมโพชชะขรอมภิไสร เข้ามาในคิมหันตะระอุตตุวิสาขะ สุตลาปักขะปัณณะรัสสะมี ภะคุรุวาฬะไถงไทยภาสาว่า ปีเต่าสัน เดือน ๘ เปง เมงวัน ๕ ไทยได้กดสี นาทีติถี ๓ ตัว นาทีฤกษ์ ๓๖ ติถี วัน ๑๕ พระจันทจระณะยุโยษโสทธะการ เสมียงเมี่ยงม่ออว่ายหัวรถล่อทิพยานเดินจร อันสอดชอนไปด้วยม้าอัสสดอน ๔ ตัว องอาจ แบกหัวรถลากนำไป สระเดฌเข้าเทียวเทียมพระนักขัตตะฤกษ์ตัวถ้วน ๑๗ ชื่อว่า อนุราวะเทวะตา ปรากฏอยู่ในประจิกกะรวายสี อตีตะวะระพุทธสาสนาค่าล่วงแล้วได้ ๒๔๗๕ พระวัสสา อธิกาปลาย ๑๑ เดือน ปลาย ๑๕ วัน ทังวันนี้ อนาคตวะระพุทธสาสนายังจักมาพายหน้าบ่น้อยยัง ๒๕๒๔ พระวัสสา อธิกาปลาย ๑๕ วัน ตั้งวันพรูก ถูกตามฏิกาชินากาละมาริณีสังเกต เหตุเอาเลกเข้าบวกประสมกันก็เตม ๕๐๐๐ พระวัสสาแท้ดีหลี กับตามบาฬีฏิกาวิมัตติวิโนทะณี อันมหาพิลางคะสัมมิหะระสีเจ้า หากวิสสะชะนาแต่เก๊า พระอริยะเจ้ากล่าวไว้ยว่าเป็นวันดี ปถมะเดิมธีแต่ก่อน ใจบ่หย่อนด้วยสัทธา หมายมีสมณะสัทธาแลมูลสัทธาทังสองคะณา ทังพายในแลพายนอก มีใจประกอบไปด้วยโสมนะสิกาน หมายมีธ่านพระปลัดปัญญาวังโส เปนเก๊าพร้อมด้วยสิกยมแห่งเจ้าชุองๆ สัทธาคนหนพายนอกหมายมีพ่อออกน้อยจันท์ พร้อมด้วยภริยาผู้มีชื่อว่าแม่เลี้ยงบัวคำ แลลูกเต้าญาติกาชุผู้ชุคน หวังเอากุสลอันผ่องแผ้ว ส่วนว่าแท่นแก้วอันประดับแล้วใส่คำแดง สัทธาแม่ชองคำแปง ได้คึดร่ำสล้าง จ้างสล่ามาธำ สัตตบริภัณฑ์นายสีวงส์ ได้แต่งแล้วด้วยเหลกทังแท่งแขงธน สัทธาคนในบ้านป่าดัวะชุผู้ต่างคนต่างมีใจชื่นสู้ เกิดเจตนาอิตถะกะปาการาได้สล้างกำแพงแลท้อมอาบมะโนรถซะบายใจดี อุปปะณะวารีเลิษร้ำ ได้แปงหอสูบน้ำลวดถวายเปนทาน ปริโยสานเถิงที่แล้ว ก็ขอเข้าสู่เวียงแก้วมหานิพาน ปะระมังสุขัง เที่ยงแท้ดีหลีแด่เทอะ ลิกขิตแล้ววันธี่ ๒๓ ตุลาคม ภ.ส. ๒๔๗๖ พระพุทธิมา