จารึกบูรณะองค์พระธาตุลำปางหลวง

นะมะสัตถุ สรีสวัสสดี กัมมะกะระณะ มหาชินธาตุ สุวัณณะสะสัตตา เสสัตตา ปริมาณัง ระตะนะเสปะติฐิ ปัญจะปะมานา สังขารณะ มังคละวุฒิกะถา จุฬสักกราชได้ ๑๓๑๙ ตัว ปลีระกาสนำกัมโพชฌะคาม ตามขรอมภิไสรสระเดฌเข้ามาระดูคิมหาอุตุมาสวิสาขาปุณณมีจันทะวารไถง ไทยภาสาว่าปลีเมืองเร้า เดือน ๘ เปง เมงวัน ๒ ไทยดับเหม้า ติถีขึ้น ๑๕ ตัว นาทีติถี ๓ ตัว ฤกษ์กฎ ๑๗ ตัว นาทีฤกษ์กฎ ๓๓ ตัว พระจันทะจระณะสู่โยษโสต สระเดฌเข้าเทียวเทียมเสมียงเมี่ยงม่อ อว่ายหน้ารถร่อด้วยพระนัตตฤกษ์กฎตัวถ้วน ๑๗ ชื่อว่า อนุรธะ มาประกฎตัวในราสีประจิก อติตวระพุทธสาสนาอันค่าล่วงแล้วได้ ๒๕๐๐ พระวัสสา อธิกาปาย ๑ เดือน ปาย ๑๕ วัน ปาย ๓ ยาม นับแต่นี้คืนหลัง อนาคตสาสนาอันจักมาพายหน้ายังบ่น้อยยัง ๒๔๙๙ พระวัสสา อธิกาปาย ๑๑ เดือน ปาย ๑๕ วัน ปาย ๑๓ ยาม นับแต่พรูกก็ถูกโบรณะสังเกต เหตุเอามาบวกสมกันก็เตม ๕๐๐๐ พระวัสสาบ่เสษ เหตุนั้นหมายมีสมณะสัทธาแลมุลสัทธาทัง ๒ คณะคณา มีทังพายในและพายนอก พายในหมายมีครูบาถา ถาวโร เจ้าอาวาษเปนเคล้า พร้อมกับด้วยสิกยมแลครูบาเจ้าอันอยู่อุโบสถเดียวกัน ทังพายนอกนั้นเล่าหมายมีเถ้าแก่ผู้ใหญ่บ้าน กัมมการวัตแลสัทธาชาวบ้านชุผู้ชุคน ก็มาเลงหันยังมหาชินธาตุเจ้าอันถูกสายฟ้าฟาด ดูเส้าหมองบ่สะอาดงามกับตา ส่วนมณีระตะนาอันค่าบ่ได้ตกลงลุ่มหน้าพระสุทธา ๑ กัวสุรหายรับตาหาทิสสบ่ได้ เหตุนั้นจิ่งเปิกสากันเปนเอกสันกันทัง ๒ ฝ่าย ได้ยืนก่ายเกสาเมียนรายงานเถิงทัง ๒ คณา ทังพายในแลพายนอก แล้วก็มากอกถ้อยคำหื้อเหมือนกันทังพายในก็ได้รีบเรียวพัน นำกลาบยังพระครูอุตดมม์สัทธาคุณ ซาบด้วยเหตุการณ์ ท่านก็บ่เย้ายานเอาใจใส่ จิ่งได้เรียนไร่ตามรำดับเถิงพระคุณเจ้าคณะใหญ่จังหวัด พระราชวิสุทธิ ตนเปนใหญ่ผู้เอาใจใส่ในสาสนา คุณจลุน สุวัณณมาส วัฒนธรรมจังหวัด ก็ได้มีใบบอกทังพายในแลพายนอกเหมือนกัน ธ่านพระคุณเจ้าก็มาดูเหตุการณ์แล้วมาปริมาณค่าใช้จ่าย ได้พร้อมใจง่ายเสมอกัน จิ่งได้รายงานเรียนไปใต้เถิงกลมสาสนา ผ่านเถิงสภาของบกานช่วยสล้าง ได้มาสมอ้างบ่หายสุน ภณธ่านจอมภลปละภิบูนสงความ ก็มีใจใฝ่ทางพระสาสนา มอบเงินเอกาตนภณะธ่าน ๔๐๐๐ บาท บ่หย่อนด้วยสัทธา ส่งมาทางจังหวัดเปนผู้จ่าย เหตุนั้นสมณะสัทธาแลมุลสัทธาจิ่งได้ธำพวนด้วยได้ซาง ๕๐๐ เหล้ม เมื่อวันที่ ๑ มีนาคม พุทธสักกราช ๒๕๐๐ เดือน ๖ เหนือ ขึ้น ๑ ค่ำ ช่วยกันธำธุกอย่างจนเสษในวันที่ ๑๑ มีนาคม จิ่งเถิงยอดแก้ว พระสังฆเจ้าขึ้นถึงยอดแล้วก็อันเชินลงมา แล้วตลวดดูยอดสัตถ้วน ๖ เปนเงินดี อันถ้วน ๗ เปนธองคำหนายอดหุ้ม กัมมการจิ่งเปิกสากันเปนกุ่ม ว่าชั้นถ้วน ๖ ก็ควรจักหุ้มด้วยธองคำหื้อเหมือนกัน ตกลงธำด้วยง่าย มาชั่งธองคำจ่าย ๓๑ บาท พอดี หื้อสล่าบ้านป่าก้วยตีเปนลายลวดแล้ว มาตลวดดูน้ำหนักทังธองใหม่แลเก่า บ่ได้สะเภ่าสระหายรวมแล้วได้ ๓๐๐ กว่าบาท แหวนเก่าขนาดนิ้วมือสุบหลวมมีทังมวร ๑๖ วงใหญ่ ครูบาถา ถาวโรเจ้าจิ่งใส่เทื่อมไป ๕๐ วง ใส่เปนของใหม่ที่สัทธาเข้ามาใส่เกสาไว้กับสานาพระอุตดมม์โคด ขอหื้อได้ประโยษสุข ๓ ประการ มณีระตะนัง ก็ได้ธองหุ้มเสฌแล้วบ่สงไส เถิงวันที่ ๑๓ ภิสสภาคม ๒๕๐๐ เปงวิสาขามาษ เปนที่นักปราชเจ้าสักเสิน ก็ได้อังเชินสัตชั้นที่ ๑ ขึ้นสู่ยอดแก้ว ยังบ่เมี้ยนแล้วดั่งประส เถิงวันที่ ๑๖ แถมเล่า ก็ได้อังเชินยอดสัตเจ้าทังมวรขึ้นสู่ปายอดแก้ว เปนที่แล้วเสฌการสมณะสัทธาแลมูลสัทธาทังหลายมวรมาก มาโชฏกะค้ำพระมหาชินธาตุเจ้าลัมปางนับเปนมหาปางอันใหญ่ รวมค่าคำปิวใส่เปนเงินตราเสี้ยง ๓๒๕๐๐ บาท ซื้อทองจังโกตาบตีนธรณี ก็พอดีเสี้ยง ๓๐๐ กว่าแผ่น เงินคำที่เหลือก็เอามารวมกันเป็นแก่นบ่สุนหาย ธองคำที่เหลือก็เอาตีกะบวยไว้ยสลงพระธาตุเจ้า น้ำหนัก ๙ บาท ๓ สลึง เงินที่เหลือก็เอาตีขันภานดอกไม้หนัก ๒๐๐ บาท หม้อน้ำเงินสะอาดงามตาหนัก ๑๖๕ บาท กะบวยเงิน ๒ ลูก หนักลูกละ ๑๒ บาท เพื่อเปนคู่กับของเก่า ไว้ยเปนปักกทืนสับไปพายหน้า เหตุนั้นสมณะสัทธาแลมุลสัทธาผู้ข้าทังหลายขอปราถนาเอาสุขเวียงแก้วยอดมหาเนรพาน นิจจัง ธุวัง นิพานัง ประมังสุขัง