จารึกตู้พระธรรม วัดชมภูหลวง

จุฬสักกราชได้ ๑๑๘๑ ตัว ปลีกัดเหม้า เข้ามาในอุตตุระดูฝน เบือนภัทร ..... เดือน ๕ แรม ๙ ค่ำ พร่ำว่าได้วันไทย ..... วันจัน หมายมีปถมะมุลสัทธาน้อยสุริน ติดพร้อมด้วยภริยาลูกเต้าพี่น้องชุคน ได้ส้างปัญญัสสะอะกะรัง หีดธัมมอันพริจิดแลริดสนาแล้วด้วยแก้วคำ ไว้ใส่ยังธัมมเทสนาพระพุทธเจ้านี้ แม่นคำมักคำประถนา ผู้ข้ามีด้วยประกานสันใด ขอหื้ออุดมสมริทธีดีหลี แม่นผู้ข้าเทียว .... เวียงใหย่ในวะตะสังสานชาติใดหื้อมีรูปสมนมพรัณณ์วัณณะลักขณะบริถ้วน ข้าขอหื้อมีประยาอันรู้ธัมม ๘ หมื่น ๔ พันขัน หื้อ... เปสนาปัญหาแก่คนแลเทวดา ความทุกข์ไร้เขนใจย่าได้มีสักชาติ อันเกิดมาชุชาติหื้อมีเข้าของสัมปัตติกินบ่ไร้ ไว้บ่รู้เสี้ยง หื้อเสมอเหมือนดั่งเข้าของจิตตะคะหะปะเสฏฐีนั้นแล ผู้ข้าทังหลายปรารถนาประสบพระสรีอริยะเมตไตยเจ้าลงมาตรัดประยาสัพพัญญูเปนพระแล้ว ขอหื้อผู้ข้าได้เกิดมาร่วมสาสนา ขอหื้อผู้ข้าได้ฟังธรรมเทสนา ต่อ ..... หื้อผู้ข้าเข้าสู่เวียงแก้ว คือ มหานิพพานในสำนักพระเมตไตยเจ้าแท้ดีหลีเทอะ