| ข้อความท้ายเอกสาร | ผูก 1 สระเด็จแล้วยามตูดช้ายใส่นาแลงแล จ.ศ. 1294 ตัว ปลีเต่าสัน สระเด็จเข้ามาเดือน 12 จตุปักขะ ขึ้น 12 ค่ำ พร่ำว่าได้วันอาทิตย์ ข้าพระเจ้าพระพรหมเสนภิกขุ อัตโนโชตกะพุทธสาสนา ขอหื้อเป็นนิยานิกา*แห่งข้า พ่อแม่ พี่น้อง แห่งข้าจิ่มเทิอะ ขอหื้อผู้ข้าได้ตั้งอยู่ในอัฏฐํคิกมัคคธัมม์ 8 ประการไพไจ้ๆ อย่าขาด ตราบเถิงนิพพานจิ่ม เขียนปางเมื่ออยู่ปฏิบัติสวาธุเจ้าอภิวงศ์วัดค่าเนิ้งวันนั้นแล ผูก 2 สระเด็จแล้วแก่ข้าวัน 4 เดือน 12 ขึ้น 8 ค่ำแล ขอหื้อได้ญาณกุสลแก่ข้าภริยา ลูกเต้า หลานเหลน พี่น้อง พ่อแม่ ครูบาอาจาริยาทังหลาย อันตายแลยัง รอดแผ่แผวรอดยังเทวดา อินทา พรหม ยมราช คุรฑ นาค ไอศวร จตุโลกทัง 4 นั้นจุ่งหื้อแผวแผ่รอดแก่ท่านทังหลายแท้เทิอะ ปู่หนานธัมมลังกาเขียนไว้ค้ำชูพุทธสาสนาที่วัดค่าเนิ้ง ผูก 3 สระเด็จแล้วยามกินข้าวตอน จ.ศ. 1294 ตัว ปลีเต่าสันแล เดือนยี่ แรม 8 ค่ำ พร่ำได้วันอาทิตย์ ปริปุณณาแก่ข้าวันนั้นแล ข้าเขียนธัมม์ผูกนี้ก็ขอหื้อค้ำชูต่อเท่ารอดนิพพาน หน้อยทังเคล้าหนานทังปลาย แท้แล ผูก 4 สระเด็จแล้วยามกองแลงหั้นแล จ.ศ. 1294 เดือนเกี๋ยง วันอังคาร พรหมเสนภิกขุ อัตโนไว้กับสาสนาที่วัดค่าเนิ้งปางเมื่อปฏิบัติสวาธุเจ้าวงศ์วันนั้นแล ผูก 5 สระเด็จแล้วยามแตร 10 โมง เช้าวันที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2475 เขียนปางเมื่อเข้า วัสสาวัดเจดีย์ม่วงน้อย ใจก็บ่ตั้งสักหน้อย เพราะมิเพียรนั่งเขียนทวยกันหลาย เพราะเขียนคนเดียวบ่เพียรแล ผูก 6 เดือนเกี๋ยง แรม 6 ค่ำ พร่ำว่าได้วันพฤหัสบดี ปริปุณณา...(ชำรุด)...จ.ศ. 1294 ตัว ปลีเต่าสัน เดือนเกี๋ยง...(ชำรุด)...ข้าวันนั้นแล ข้าเขียนธัมม์พระเจ้าผูกนี้ขอหื้อค้ำชูอุดหนุนต่อเท่ารอดนิพพาน |
